නාඩි සෙට් එක

Sunday, December 14, 2014

වැස්ස - ආදරය හා හිඟන්නෙක්

www.washingtonpost.com
උදේ ඉඳන් බිම් කළුවර වැටෙන තුරා 
වැහි කළුවර ඉර හොරෙන්ම වසන් කළා 
හීතල හුළඟට එරෙහිව අත පය හකුළා 
බුදිය ගන්න පුළුවන් මට අලස වෙලා 

හොඳ උණුසුම් ඇඳ ඇතිරිලි - දුම් දමනා කෝපි එක්ක 
සීතල යන්නට හපන්න- කටට සැරට කට ගැස්මක් 
විදුලි කොටයි හඳ ගෙරවිලි - ගස් වල් අඹරා හමනා සුළං එක්ක 
කියවන්නට අතට ගන්න - අලුත් සුවඳ හොඳම පොතක් 

අතට අරං සෙල්ෆෝනය - අමතන්නට හිතාන උඹ 
අහන්න ආසයි කටහඬ - තොදොල් වෙන්න උඹත් එක්ක 
ජනේලයේ වීදුරුවෙන් - හූරාවැටෙනා වැහි බිඳු 
බලාන මං කවි ලිව්වා - මතක් කරන් උඹේ උණුසුම 

ගෙයි එළියේ කුණු කානුව - උතුරනවා වැහි වතුරට 
කානුව ළඟ පිළ උඩ ඌ - බුදිනයනවා හැමදාකම 
ගඳ ගහනා රැළි කඩමලු - ඔතන් ඇඟේ හැම තැනකම 
සුදූ ඌව එලෙව්වා මං - ගඳ ගහනා කැහැටු එකා!

මක්නිසාද යත්...

ඌ හිඟන්නෙක්!

Friday, December 5, 2014

හිනාව

image source - sushkrsh.blogspot.com
“මචං!!!”
නේපාලෙන් ආපු දීපෙන්ද්‍ර සීතලට රතු වෙච්චි නාහේ කස කසා හින් ඇස් පොඩි කරගෙන මට ඇහැරවනවා!” ගුඩ් මෝනින්”. ඌ හිනා වෙනවා. “අද උදේ ලෙක්චර් යන්නේ නැද්ද?” හිනා වේවි ඌ අහනවා. හීනියට හිනාවේගන ගුඩ් මෝනින් කියන ගමන් මං බාත්රුම් එකට රිංගනවා. 

හදිස්සියෙන් ලැස්ති වෙලා ඊයේ පහළ මාකට් එකෙන් ගත්තු සැන්ඩ්විච් එක කටේ ඔබාගෙන එළියට බහිද්දී රූම් සර්විස් එකේ කළු මිටි මහත සුසෑන් දොර ගාව ඉන්නවා. සුසෑන් ගේ කටේ ඉස්සරහ එක දතක් නෑ. හැබැයි සුසෑන් “හෙලෝ හව් ඩු යූ ඩු” කියාගෙන සුභ දවසක් කියලා කියනවා. මමත් හිනාවේගනම පහළට බහිනවා. ලිෆ්ට් එකේදී හැමදාම හම්බෙන ඉහළ තට්ටුවේ ඉන්න අකී අදත් ඉන්නවා. අකී ආවේ ජපානෙන්. අකී ගුඩ් මෝනින් කියද්දී පොඩ්ඩක් ඉස්සරහට නැමෙනවා. පිට රටකදී උනත් අකී තමන්ගේ රටේ සංස්කෘතිය රකිනවා.
“අද හවස අපේ බැච් එකේ පාටියක් තියනවා. එනවා නේද?” අකී දිගටි ඇස් රවුම් කරගෙන අහනවා. මං හිනාවේගන “ඔව් ඔව් අනිවාර්යෙන් එනවා” කියාගෙන එළියට යනවා.

දොර ඇරගෙන එළියට යද්දී ඉදිකටු වලින් අනින්නා වගේ සියැටෙල් වල හීතල හුළඟ ඇඳගෙන ඉන්න ඕවර්කෝට් එක පසාරු කරගෙන ඇතුලට එනවා. මං බස් ස්ටේෂම ඇතුලට රිංගනවා. 

වැඩි සද්දයක් නැතිව ලතාවකට පැද්දී පැද්දී එන දෙකට කැඩෙන බස් එක පේමන්ට් එකටම ලං කරලා නවත්තනවා. රෝදෙකින් හුළං යනවා වගේ සද්දයක් දාගෙන බස් එක පාත් වෙනවා. “Kneeling busses” ඒ අය කියන්නේ එහෙම. රෝද පුටුවෙන් කැම්පස් එන චාලිට උනත් අමාරුවක් නැතිව රෝද පුටුව බස් එක ඇතුලට ගන්න පුළුවන්. 

“Hello good morning. Have a nice day”. හැමදාම මේ පතරංග බස් එක එලෝන බස් ඩ්‍රයිවර් ගෑනු කෙනා කට කණ ගාවට පළල් කරගෙන හිනා වෙනවා. ටිකට් දෙන්නෙත් එයාමයි. මං Orcha කාඩ් එක මැෂින් එකේ තියලා ඇතුලට යනවා. බස් එකේ ඉඳගෙන ඉන්න හැමෝම හිනා වෙලා ඉන්නවා මට පේනවා. 

බස් එකෙන් බැහැලා සූසලෝ හෝල් එකට යනකම් ඇවිදගෙන යන්න තියේ. මං බස් එකෙන් බහිද්දිම කොහෙද ඉඳන් දුවගෙන ආපු සීමි “හායි හරී... ගුඩ් මෝනින්” කියාගෙන ඉස්සරහට පනිනවා. සීමි ආවේ ඉන්දියාවෙන්. දිගටි මූණේ සීමි හිනාවෙනකොට කම්මුලේ වලක් හැදෙනවා. ලස්සන තොල් දෙක හිනාවත් එක්ක ඉස්සෙනකොට හිනියට නල දතක් පේනවා. 

හරියටම උදේ 9 ට ලෙක්චර් එක පටන් ගන්නවා. ෆොටෝග්‍රැෆි උගන්නන ඇලෙක්ස් අඩි හයකටත් වඩා උස මනුස්සයෙක්. බර අඩි තිය තිය ලෙක්චර් රුම් එකට එන එයා අතේ ගෙනාපු කෝපි කෝප්පේ මේසේ උඩින් තියලා මුලිනම “ගුඩ් මෝනින්” කියලා මුළු පන්තියත් එක්කම හිනා වෙනවා. 

ආපහු ලංකාවට එන දවස ලං වෙලා. ඩලාස් එයාපෝර්ට් එක ඉස්සරහ අපේ සෙට් එක එක එක්කෙනා බදාගෙන ඉවරවෙලා කලබලෙන් වගේ බෑග් මලු ටිකත් උස්සගෙන ඇතුලට යනවා. ඉබේ ඇරෙන වැහෙන දොර ළඟ ඉන්න කළු උස මහත්තයා අපි හැමෝම යනකම් දොර අල්ලාගෙන ඉන්නවා. පාස්පෝට් චෙක් කරන තැනින් ඇතුළට ගිහිං පෙන්නේ ඇතිව යනකම් කැතී අත වනනවා. “අයි මිස් යූ” කැති කෑ ගහනවා අපිට ඇහෙනවා.

ප්ලේන් එකට නගිද්දී ලස්සනට ඇදගෙන තොල් පාට කරපු ගුවන් සේවිකාව හරිම ලස්සනට හිනා වෙලා එන හැමෝම පිලිගන්නවා. පැය 18ක් ප්ලේන් එකේ එක තැන වාඩි වෙලා අමාරුවෙන් ඇඹරි ඇඹරි ඉද්දි ලඟට ඇවිත් හිනා වෙලා “සර්.. වට් ඩු යූ වෝන්ට්” කියලා අහනවා. 

අතේ කරේ මළු උස්සගෙන ලංකාවේ එයාපෝර්ට් එකෙන් මං එළියට එනවා. ටැක්සි ඩ්‍රයිවර්ලා රොත්තක්ම එළියට එන මිනිස්සු දිහා හිනාවේගන දිලිසෙන ඇස් ලොකු කරගෙන බලාගෙන ඉන්නවා. ඒ අස්සේ මගේ ෆෝන් එකට මැසේජ් එකක්. “I safely returned home :) What about you? “ මේධා ඉන්දියාවේ ඉඳන් හිනා මූණක් දාල වට්ස්ඇප් මැසේජ් එකක් දාල තියනවා.

තෙහෙට්ටුවයි බඩගින්නයි දෙකම එකට එකතු වෙලා. මහන්සි යන්නත් එක්ක ප්ලේන්ටියක් බොන්න කියලා මං පාර අයිනේ තියෙන පෙට්ටි කඩේක වාහනේ නවත්තනවා. සල්ලි දීලා ඉතුරු සල්ලි දිපුවහම මං “බොහොම ස්තුතියි” කියනවා. කැෂියර් කුඩුවේ ඉන්න මහත මුදලාලි මං දිහා බය වෙලා වගේ බලාගෙන ඉන්නවා.

Monday, November 17, 2014

රිවර්ස් යන ගඟ - Chicago River

මිචිගන් පාලම උඩ ඉදන් චිකාගෝ ගඟ
පහුගිය දොහක කොටපු නාඩි ඇට් ඇමරිකා නාඩියක පොරොන්දු උනා චිකාගෝ ගඟ ගැන අලුත් නාඩියක් කොටනවා කියලා. මොකෝ ඒ ඉසව්ව එච්චර මගේ හිතට අල්ලපු නිසා...

චිකාගෝ Mag Mile එකේ ෂොපින් කරපු හැටි. බෝංචි ඇටේ විස්තරේ වගේ කතා බතා ඒ නාඩියේ කෙටුවනේ.. ගිහිං ඒකත් කියවලා ආවානම් හොඳා ඉතිං. නැත්නම් අන්ද කයිප්පු වගේ වෙයි. මෙන්න ලින්කුව.
චිකාගෝ කියන්නේ දැනට ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයේ ඉලිනොයිස් ප්‍රාන්තයේ අගනගරය. 

ඔය චිකාගෝ කියන නම හැදිච්චි විදිහ ගැනත් හරි අපූරු කතාවක් තියනවා. මේ ප්‍රදේශයේ මුල් පදිංචිකාරයෝ උනේ ස්වදේශික ඇමරිකානුවෝ. ඔය රතු ඉන්දියන්වරු කියලා කියන්නෙත් මෙයාලා තමා. හැබැයි දැන් ඒ වචනේ පාවිච්චි වෙන්නේ නෑ. Native American කියන යෙදුම තමයි භාවිතා වෙන්නේ. කොලොම්බස් ඇමරිකාවට පය තිබ්බට පස්සේ හිතලා තියෙන්නේ එයා ඉන්දියාව හොයා ගත්තා කියලාලු නේ.. ඒ නිසාලු ඔය රතු ඉන්දියන්වරු කියන නම හැදුනේ. 

ස්වදේශික භාෂාවෙන් “Chicagoua” කියන්නේ වල් ළුණු වලට. ජනප්‍රවාද වල එන හැටියට චිකාගෝ ගඟේ ඉවුර දෙපැත්තේම මේ වල් ළුණු සාරේට වැවිලා තිබ්බලු. ඉතිං ස්වදේශික ඇමරිකන්වරු පාවිච්චි කරපු “Chicagoua” කාලෙන් කාලෙට වෙනස් වෙලා “Chicago” වෙලා තියනවා.

කොහොමත් ජනාවාස ගොඩ නැගෙන්නේ ජල පහරක් තියෙන තැනක් මුලික කරගෙන නේ. එක්දහස් හයසිය ගණන් වල හත්සිය ගණන් වල චිකාගෝ නගරය කාර්මික නගරයක් විදිහට ප්‍රසිද්ධ වෙලා තිබ්බා. නැව් හදන්න වගේම port city එකක් විදිහට මේ නගරය හරිම කාර්යබහුල තැනක් උනා. Port city එකක් කිව්වට චිකාගෝ නගරේ ළඟ පාත මුහුදක් නෑ. මේ ඔක්කොම නැව් ගමනාගමන කටයුතු සිද්ධ උනේ පංච මහා විල් ආශ්‍රිතව. චිකාගෝ නගරෙට මායිම් වෙලා තියෙන මිචිගන් විලෙන් තමයි චිකාගෝ ගඟ පටන් ගන්නෙත් (දැන්).

1779 දී චිකාගෝ ගඟ අසබඩ ජනාවාස පිහිටවන්න මුල් වෙච්චි Jean Baptiste Point DuSable තමයි චිකාගෝ නගරේ නිර්මාපකයා විදිහට හදුන්වන්නේ. 

මේ කාලේ චිකාගෝ ගඟ ආශ්‍රිතව කෝච්ච නැව් ගමනාගමනය සිද්ධ උනාද කිව්වොත් නැව් ගමන් ගන්න අකුලන පාලම් නිසා ලොකු වාහන තදබදයක් ඇති උනාලු නගරේ.

19 වෙනි ශතවර්ෂයේ දී ඇති වෙච්චි කාර්මික විප්ලවෙත් එක්ක චිකාගෝ ගඟ හරිම දරුණු විදිහට දුෂණය වෙන්න පටන් ගත්තා. කර්මාන්ත ශාලා වල අපද්‍රව්‍ය, නැව් හදන කම්හල් වල ඉවත දමන දේ විතරක් නෙවෙයි චිකාගෝ නගරයේ පිහිටලා තිබිච්ච සත්ත්ව ඝාතකාගාරවල අපද්‍රව්‍යත් ගඟට එකතු උනා.  කොච්චර ගඟ දුෂණය උනාද කියනවනම් ගඟේ මතුපිට එකතු වෙච්චි කුණු තට්ටුව උඩ මිනිහෙක්ට ඇවිදින්න උනත් පුළුවන් උනාලු!
ගඟ උඩ මිනිහෙක්! - http://www.oftimeandtheriver.org/resources/colonial/fr1800to1876_21.htm

චිකාගෝ වැසියෝ තමාගේ පානීය ජල අවශ්‍යතා සපුරා ගත්තේ මිචිගන් විලෙන්. හැබැයි දුෂිත නගරය හරහා ගලන වතුර මේ පානීය ජලයත් එක්ක මුහු වෙලා කොලරාව, ටයිපොයිඩ් උණ වගේ වසංගත නගරය පුරා පැතිරිලා යන්න පටන් අරගෙන තියනවා. නගර වැසියෝ බර ගානක් සෙත්ත පෝච්චි උනාලු! කට්ටිය නගරේ අත ඇරලා යන්න පටන් අරගෙන!

http://99percentinvisible.org/episode/episode-86-reversal-of-fortune/
මිට පිලියමක් විදිහට 1848 දී චිකාගෝ ගඟෙන් මිචිගන් විලට එන අපිරිසිදු ජලය ආපහු හරවන විදිහක් ගැන යෝජනා උනා. ඒ කියන්නේ ගඟ ආපහු හරවන්න!

1892 ඩි පටන් ගත්තු මේ ව්‍යාපෘතිය විශාල ඇළ මාර්ග තුනකින් සමන්විත උනා. 1922 මෙම ව්‍යාපෘතිය ඉවර වෙද්දී නගරය හරහා මිචිගන් විලට ගලාගෙන ගිය චිකාගෝ ගඟේ වතුර ආපහු හැරිලා මිසිසිපි ගඟ පැත්තට යන විදිහට සකස් කරලා තිබ්බා. මේ ව්‍යාපෘතිය දැනට ලෝකයේ කෙරිච්චි විශාලතම සිවිල් ඉංජිනේරු ව්‍යාපෘති වලින් එකක්.

ලෝකේ ලොකුම water treatment plant එක
ඒ වගේම දුෂණය වෙච්චි චිකාගෝ ගඟේ වතුර පිරිපහදු කරන්න ජල පිරිපහදු මධ්‍යස්ථාන ටිකකුත් ඇති කළා. මිචිගන් විල් ඉවුරේ තියෙන Stickney Water Reclamation Plant එක තමයි දැනට ලෝකේ තියන විශාලතම ජල පිරිපහදු මධ්‍යස්ථානය. 

කාලේ ගත වීමත් එක්ක චිකාගෝ ගඟ චිකාගෝ නගරෙට එන සංචාරකයන් හිත ගන්න එක් අංගයක් උනා. ඒ වගේම ලෝකේ ඉන්න ධන කුවේරයෝ ගංගා ඉවුරේ නිවාස තනන්න්ත් පටන් ගත්තා. ඒ වගේම ලෝකේ ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පයේ අපූරු නිර්මාණ වෙච්චි tribune tower එක වගේ ගොඩනැගිලි ගඟ දෙපැත්තේ ඉදි උනා.
නාඩි තුමා ගඟ දිගේ
චිකාගෝ නගරයට එන සංචාරකයන් අමතක කරන්නේ නැතිවම යන එක් අංගයක් තමයි ferry එකක නැගලා ගඟ දිගේ යන එක. බොහෝ වෙලාවට ferry එකේ ඉන්න මාර්ගෝපදේශකයෙක් යන ගමන් වටේ තියෙන ගොඩනැගිලි වල ඉතිහාස කතා, විශේෂත්වය එහෙම අපූරුවට පැහැදිලි කරලා දෙනවා. 

සම්පුර්ණ ගඟක් ඩයි දාල කොළ පාට කරනවා අහලා තියනවද! St. Patrick Day එක දවසට, බොහෝ වෙලාවට ඊට ආසන්තම සෙනසුරාදා දවසට චිකාගෝ ගඟ කොළ පාට ඩයි එකකින් පාට කරනවා.  මේ සඳහා පරිසර හිතකාමී එළවලු ඩයි එකක් පාවිච්චි කරනවා කියලා තමයි ආරංචිය .
කොළ පාට කරපු ගඟ - පින්තුරය - Wikipedia

ඔන්න ඔහොමයි චිකාගෝ ගඟේ කතාව. කවදා හරි චිකාගෝ පැත්තේ සවාරියක් ගියොත් චිකාගෝ ගඟේ බෝට්ටු සවාරියක් යන්න අමතක කරන්න එපා. ගිහිං ඇවිත් ගඟ අද්දර තියෙන restaurant එකකට ගොඩ වැදිලා නිවී හැනහිල්ලේ උණු කොපි කෝප්පයක් බිලා ආවත් නරක නෑ ;)

Friday, November 7, 2014

උතුර - ලංකාව නෙවෙයිද?


යුද්ධේ ඉවරයි! හැබැයි තාම සෙල්ලම ඉවර නෑ!

ඔන්න දැන් නීති රීති එහෙමත් දාල කියන්නේ අලුතින්!

හිංගලෙන් පරිවර්තනේ කොටන්න කම්මැලියි! නිකමට වගේ ගිහිං කියවලා බැලුවට පාඩුවක් වෙන එකක් නෑ.

මොකෝ නාඩියා කියලා එකෙක් දැන් කඩ්ඩෙන් කොටන්න පටන් අරගෙන! ගිහිං follow පාරක් එහෙම දාගෙනමගියානං හොඳා!

Tuesday, October 28, 2014

නිත්‍යරංජනා


පින්තූරය - colombogazette.com
ඩුකු ඩුකුස් ඩුකු ඩුකුස්...

යාල්දේවි නාගොල්ලාගම පහු කරගෙන යනවා. ඉඳගන්න තියා හිටගෙන ඉන්නවත් ඉඩක් නෑ. රාම්රාජ් හරිම අමාරුවෙන් දොර ගාව එලා ගත්තු පත්තර කොළේ උඩ හරි බරි ගැහුනා. රාම්රාජ් විතරක් නෙවෙයි භානු, රාම්රාජ් ට එහා පැත්තෙන් වාඩි වෙලා හරිම ආසාවෙන් එළිය බලාගෙන හිටිය රාම් ගේ ආදරණිය අඹු සිඟිත්තත් කෝච්චියක මුලින්ම යන්නේ අද!

වයස යාන්තම් 27ක් වෙච්චි මේ රාම්රාජ්ලා ට තේරෙන වයස වෙද්දී යාපනේ කෝච්චි ඉස්ටේෂමට කෝච්චි ආවේ නෑ. කොහොමෙන් කොහොම හරි එදා ඉදන් වැල්ලවත්තේ මාමණ්ඩි බලන්න රාම්රාජ් ආව ගියේ බස් එකේ. යුද්දේ කාලේ තිබිච්ච මාමි ගේ මලගෙට ඕමන්තේ පහු කරගෙන හරිම අමාරුවෙන් ආපු හැටි මතක් වෙද්දී රාම්රාජ්ට අද දාහෙන් සම්පතයි කියලා හිතුනා. 

මාස ගානකට කලින් යාපනේට යනකම් කෝච්චි පාර දික් කරනවා කියලා හා හෝව කනින් කොනින් ගිහිල්ලා ගරා වැටිලා තිබිච්චි යාපනේ ස්ටේෂම හැදිලා කෙරිලා ටෙස්ට් රන් කියලා කෝච්චි ආපුවාම භානු විතරක් නෙවෙයි රාමුත් පුංචි උන් වගේ ගිහිං යකඩ අස්පයා අත ගෑවා හරිම ආසාවෙන්.

උත්සවේ තිබ්බා. මල් මාලා දාගෙන යාල් දේවි ආවා. හැමදාම ටීවී එකේ දැකලා පුරුදු රතු පාට සාටකේ දාපු පෙරිය දොරේ ඇවිත් අත වනලා යනවා සෙනඟ අස්සෙන් රාම් දැක්කා. 

සති දෙකකට පස්සේ ආපහු වැල්ලවත්තේ කෝච්චියෙම ගිහිං එන්න ඕනේ කියලා හිතිලා කොට්ට කිලංගු ටිකක් හොයා කරාගෙන කොළඹ පොඩි නංගි සෙලවී හැමදාම එනකොට අහන නෙල්ලි කෝඩියල් බෝතල් දෙකකුත් අරගෙන රාම්රාජ් භානුත් එක්ක කොළඹ ආවා.

කලින් සැරේ ආවාට වඩා පාරවල් එහෙම හොඳටෝම වෙනස් වෙලා. කොටුවෙන් බැහැලා පුරුද්දෙන් බස් එක හොයා ගත්තට බහින තැන ටක්කෙටම හොයා ගන්න හරිම අමාරු උනා රාම් ට. 

වෙනස නරකක් නෑ හොඳයි...

කලින් වතාවක් කිව්වා වගේම ජනවාර්ගික ප්‍රශ්නේ අර ප්‍රශ්නේ මේ ප්‍රශ්නේ හැම එකටම විසඳුම් තියෙන්නේ යටිතල පහසුකම් දියුණු කරන එකේවත් කෝච්චියක් යාපනේ ට ලොකු මිඩියා ෂෝ එකක් දාගෙන යවන එකේවත් නෙවෙයි.

වෙනස් වෙන්න ඕනේ මිනිස්සු.

බණ්ඩාරනායක මහත්තයා රාජ්‍ය භාෂා පනත ගෙනාව දවසේ ඉදන්, සමහර වෙලාවට ඊට කලින් ඉදන්ම ලංකාවේ දේසපාලුවෝ කළේ තමන්ගේ උවමනා එපාකම් පිරිමහගන්න අසරණ මිනිස්සු ටික කඩේ යවපු එක. රතු කොළ නිල් හැම පැත්තක්ම කළේ ඒක. ඉතිං යාල් දේවි නෙවෙයි එදා බෝම්බ තියපු කෝච්චිය හදපු කැනේඩියන් කාරයා ලංකාවට ගෙනල්ලා පටෝලා යාපනේ යැව්වත් මේක ඔය ප්‍රශ්න වලට එක පැලැස්තරයක් විතරයි. හැබැයි අගය කරන්න ඕනේ දීර්ඝ කාලීනව හොඳ ප්‍රතිපල දෙන පැලැස්තරයක්.

යාල්දේවිගේ යාල්පානම් ගමන අස්සේ තවත් අමුතු නිව්ස් එකක් මං ඇහුවා. උතුරුකරේ සංචාරයේ යෙදෙන හැම විදේශ සංචාරකයෙක්ම අනිවාර්යෙන් ලියාපදිංචි වීමක් වෙන්න ඕනෙලු. මොකද්ද එතකොට ඒ හරුපේ? කෝච්චි නෙවෙයි ප්ලේන් දාල හරි බලාපොරොත්තු වෙන්නේ සංචාරක කර්මාන්තේ දියුණුවක් නම් මේ වගේ එක පළාතකට විතරක් සීමා වෙච්චි නීති රීති වලින් වෙන්නේ තවත් ඒ කරුමාන්ත වල පල්ලට යන එක නෙවෙයිද? හරියට නිකම් වෙනම රටකට යනවා වගේ.

සාමන්‍යයෙන් යාපනය පැත්තේ ජිවත් වෙන අපේ දමිළ බොහෝ පිරිසක් ඉංජිනේරු ක්ෂේත්‍රයේ බොහෝ විස්කම් දස්කම් දක්වපු අය. ඇමරිකාව වගේ විදෙස් රටවල් වලත් software engineers ලා විදිහට වගේ බොහෝ පරිගණක ආශ්‍රිත වෘත්තීන් වල ඒ අය නිරත වෙලා ඉන්නවා. ඔන්න දැන් දැන් යාපනේ අලුතින් IT පුනුරුදයක් ඇති කරන්න ඒ knowledge pool එක ලෑස්තියි. ආරංචි විදිහට දැන් දැන් ගොඩක් වැඩසටහන් ඒ සඳහා ක්‍රියාත්මක වෙනවා. ඉදිරියේදී ඒ ගැන තොරතුරු ටිකක් කියන්නම්කො. අපි හොයලා බලන්න ඕනේ ඒ දැනුම කොහොමද ජාතික සංවර්ධනයට එකතු කරගන්නේ කියලා. 

බලන්න ඕනේ 13, 14, 15 අනම් මනම් සංශෝදන වලට කලින් මිනිස්සුන්ගේ මොළේ සංශෝධනේ කරන්න පුළුවන් කොහොමද කියලා. 

හැමදාම සිංහල එකා අපිට ගැහුවා ඒකා නරක එකා! මරක්කලයා මෙහෙ එකා නෙවෙයි! උන් ඔක්කොම අතු ගාල දාන්න ඕනේ... දෙමළ උන් තමයි මේ වින්නැහිය කළේ කියලා හිත හිතා හිටියොත් කාට කාටත් හැදි ගෑවිලා ම යන්න වෙයි.

එතකොට ඉතිං රආම්රාජ් භානු එක්ක යාල්දෙවියෙන් කොළඹ ඇවිත් හයිවේ එකේ මාතර ගිහිං සුපර් ඉන්ටසිටියක හම්බන්තොට වරාය බලාගෙන කතරගම ගිහිං පඬුරු පාක්කුඩම් පුජා කළා කියලා සතේක වැඩක් වෙන්නේ නෑ!


යාල්දේවි ගෑවිච්චි අනිත් නාඩි  -

යාල් දේවි කිලිනොච්චි ගියා.. දැන් ඔක්කොම හරිද??

හිත ගිය තැන මාළිගාව



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...